02.11.2025 
arybka 
Jak co roku, klasy maturalne, które na lekcjach języka polskiego i historii omawiają okres II wojny światowej, wyruszyły na zajęcia w terenie śladem polsko-żydowskich losów podczas okupacji. Celem tej wyprawy było zrozumienie specyficznych dziejów Warszawy jako „miasta, które przeżyło własną śmierć” – takiego, jakim znają je cudzoziemcy, a czasem zapominają o tym Polacy. Tę perspektywę mówienia o doświadczeniu Warszawy światu świetnie pokazał nam film Romana Polańskiego pod tytułem “Pianista”, który obejrzeliśmy w sali udostępnionej przez Muzeum Polin. Następnie wyruszyliśmy w podróż po “nieistniejącym mieście”, wspominając miejsca i ludzi z tragicznych dni zagłady warszawskiego getta. Wizyta w Muzeum Więzienia Pawiak, a zwłaszcza wysłuchanie przejmujących nagrań treści listów potajemnie przemycanych stamtąd do rodzin więźniów, zbliżyła nas do zrozumienia także dramatu polskich ofiar hitlerowskiej okupacji. Na koniec zatrzymaliśmy się przy słynnej kamienicy-ostańcu, pamiątce po prawdziwej tkance miejskiej przedwojennej Warszawy, dziś otoczonej PRL-owskimi blokami i wznoszonymi wciąż nowymi drapaczami chmur ze stali i szkła. Uczniowie zastanawiali się nad tym, co począć z zamieniającą się powoli w gruzowisko przedwojenną kamienicą. To samo pytanie stawiały sobie liczne warszawskie i międzynarodowe pracownie architektoniczne. Chcemy, żeby nasi absolwenci w dorosłym życiu rozwiązywali takie realne problemy, pamiętając o dramatycznej historii Warszawy i umiejąc opowiadać ją całemu światu.
